روزنامه اطلاعات چهارشنبه ١٣٩٨/٠٤/١٢- به ياد جانبازان شيميايى و تقدير از پرفسور فيروزيان

در ساعت چهار و نيم بعدازظهر هشتم تير ماه سال 1366 چهار بمب شيميايي به شهر کردنشين سردشت در شمال غربي ايران و سه بمب به روستاهاي پيرامون آن برخورد کرد و هم اکنون 32 سال از آن لحظه مي‌گذرد. براى فراموش نشدن آن روز هشتم تير ماه را «روز مبارزه با سلاح هاى شيميايى و ميکروبى» نام گذاشته‌اند. آنچه باعث نگارش اين يادداشت است، علاوه بر تذکار ظلم فراموش ناشدنى صدام در استفاده از سلاح شيميايى که با مساعدت مستقيم کشورهاى اروپايى صورت گرفت، يادکرد پزشک حاذق، شجاع، شريف و ايراندوست پرفسور نصرت‌الله فيروزيان و ابتکار ارزنده‌اش در افشاء جنايت صدام و حاميان غربى اش براى تجهيز عراق به بمب شيميايى و معالجه مجروحان شيميايى است.

پروفسور فيروزيان اکنون بازنشسته بيمارستان اليزابت شهر رکلينکهاوزن در جمهورى فدرال آلمان است که از حدود 30 سال پيش به اين سو با داير کردن بخش ويژه اي معلولان ناشي از گازهاي کشنده و شيميايي را درمان مي‌کند. پروفسور فيروزيان که افتخار دوستى و مصاحبتش را بسيار مغتنم مى‌دانم. آنگونه که خودش به اينجانب گفته است: تاکنون در حدود 600 بيمار شيميايي جنگي در اين بيمارستان مورد معالجه قرار گرفته‌اند. وي مي‌گويد هم‌اينک شمار جانبازان شيميايي در ايران حدود سيصد هزار نفر است.

در فضاى مجازى نام پروفسور فيروزيان بيشتر اينگونه مطرح مي‌شود: «فوق تخصص سرطان خون» که به صورت رايگان بيماران را مداوا مي‌کند و چگونگى تعيين وقت ملاقات براى بيماران بى‌بضاعت و... اين اطلاعات کاملاً واقعى است. او که هر از چندى به ايران مي‌آيد، فرصت را براى معالجه دردمندانى که امکان پرداخت هزينه‌هاى سنگين بيمارستانى را ندارند، مغتنم مي‌شمارد. خودم مشاهده کرده‌ام که حتى بعضى اوقات داروهاى بيماران را هم خود تهيه مي‌کند. البته در راه اين اقدام خداپسندانه پروفسور فيروزيان موانعى وجود دارد که اميدوارم مرتفع شوند.


کوتاه سخن اينکه پروفسور فيروزيان انسان بسيار شريفى است که همه عمر و زندگى و تخصص خود را در خدمت انسان‌ها اعم از ايرانى و غير ايرانى گذاشته است. مقيم آلمان است، با اينکه طبق قوانين آلمان به علت سن بالاى 65 اجازه عمل جراحى و معالجه رسمى ندارد اما بيمارستانى که وى رئيسش بوده، بعداز بازنشستگى‌اش يک طبقه از بيمارستان را به نام «پروفسور فيروزيان» نامگذارى کرده و با اختصاص دفترى مجلل و چند دستيار اعم از پزشک و مدير دفتر و... از وى قدردانى و از فکر و توانايي‌اش استفاده مي‌کند...

ايشان در سال‌هاي اخير در هر فصل يک ماه به ايران مي‌آيد، مدتي پيش تلفن کرد که مى‌خواهد بنده را ببيند، در بيمارستان تريتا در غرب تهران به ديدارش رفتم، کمک مي‌خواست. مي‌گفت وزارت بهداشت و درمان رسماً اعلام کرده که به علت شکايت پزشکان متخصص خون از معالجه رايگانت بايد اين کار را تعطيل کنى وگرنه مجوز معالجه در ايران را باطل مي‌کنيم...

ايشان کسى بود که در دوران دفاع مقدس دو هواپيما از مجروحين شيميايى ايران را به آلمان برد و با کار رسانه‌اى وسيع توانست فروش مواد شيميايى مورد استفاده در بمب‌ها را که توسط يک شرکت آلمانى به صدام داده مي‌شد افشا نمايد. با تلاش وى مديران آن شرکت آلمانى (صاحب و مدير عامل) هر کدام به بالاترين مجازات معمول در قوانين آلمان يعنى پانزده سال زندان محکوم شدند، همچنين کتاب «تجارت مرگ» با راهنمايي ايشان توسط يک خبرنگار آلماني تأليف شد که نقش ارزنده‌اي در افشاي جنايات صدام در استفاده از سلاح‌هاي شيميايي داشت.

بيش از بيست و پنج سال است که ايشان را مي‌شناسم. در زماني که دبير شوراي عالي ايرانيان خارج از کشور بودم، بنا شد نشستي براي ايرانيان متخصص مقيم آلمان برگزار کنيم. دنبال مؤسسه رسمي ثبت شده و خوشنامي بوديم، به مؤسسه «فيها» (انجمن متخصصين ايرانى مقيم آلمان) رسيديم که در آن موقع مديرعاملش پروفسور فيروزيان و دبيرش دکتر عباس خليلى، پزشک ايراني مقيم آلمان بود.

دکتر خليلى پزشکى شريف و خدوم بود که در دوران دفاع مقدس خدمات شايانى در جبهه‌ها داشت، او دو سال پيش دار فاني را وداع گفت. با تلاش آنها سمينار باشکوهي با حضور جمع کثيرى از ايرانيان متخصص مقيم آلمان در شهر دوسلدروف برگزار کرديم.

از پروفسور خواستم که در مورد معالجه مجروحين شيميايي دفاع مقدس سخنراني کند. از روى تواضع امتناع مي‌کرد اما با اصرار اينجانب سخنراني بسيار گيرايي به همراه اسلايد و مستندات ارائه کرد که همه حضار آن جلسه با هرنوع تفکر و اعتقادى نسبت به ظلمى که به هم‌وطنانشان رفته بود، گريه کردند. جمله پاياني سخنرانى پروفسور فيروزيان اين بود: «از دو هواپيما مجروح شيميايي که به آلمان آورديم، اکنون فقط به تعداد انگشتان زنده‌اند...»