روز دوازدهم محرم الحرام و بقول ما آذریها "امامین اؤچى" یا سومین روز شهادت اباعبدالله الحسین(ع) مصادف است با سى و هشتمین سال غروب شهید آیة الله مدنى. با اینکه سى و هشت سال از شهادت آن مدنى مدینهٰ فضیلت،جهاد و حرّیّت مى گذرد، اما هنوز داغ و رنجش نبودنش قلبهایمان را می فشارد. سالهاست که چشمانمان در فاجعه فقدان آن نفس مطمئنه مبهوت و نگرانند. عاشق دلسوخته ای که تا بود، سوخت و گرمی و نور افشاند، حماسه مقاومتی که تا ماند مبارزه کرد، اسوه تلاشی که تا جان داشت کوشید. الگوی ایثاری که هرچه داشت بخشید، سِرِّ عجیبی که جلوه ای از جمال کبریایی بود؛ او اسدالله شهید محراب، مدنی مدینه ایمان و جهاد، استوانه بلند تقوا و فضیلت بود؛ که تا بود برای خدا بود و هم از این رو طراوت سخنش بذر صفا می افشاند.
گرامی باد یاد شهید مدنی، یاد بزرگوار انسانی که حق عالم ربانی بودن را ادا کرد. سالیان دراز تبعید، مدتهای مدید مبارزه با طاغوت، آزار و تبعید پى در پى حکومت ستمشاهى، حقیرتر از آن بودند که روح والا و عظیمش را به تسلیم وادارند؛ و غرور پیروزی، عشق به مقام و تکریم مردم کوچکتر از آن که عظمت روح بلندش را در جاذبه های خود بیالایند. سیمای نورانی او گواه صادقی بر صفاى ضمیرش بود، ندای دلنشین دعوت به تقوایش نه تنها خائفین از عقوبت گناه، بلکه خود فراموش کردگان را به آستانه تقرب مى کشاند، آن هنگام که سرشک جاری از چشمان مملو از عشق به دیدار محبوبش یادآور خوف از مقام ربوبی بود. شهید مدنى نه تنها بزرگ مدرس اخلاق بلکه خود مجسمه فضیلت و تقوا بود، در مقابله با طاغوت و مظاهر آن متهور و شجاع و نمونه عینی روحانی آگاه شیعه بود.
آگاهى عمیق او از اوضاع زمان به حدى بود که مبارزه با مظاهر طاغوت و ترویج فساد را از دههٰ سى آغاز کرد و عشق عمیقش به امام خمینى به حدى چشمگیر بود که وقتى امام خمینى به عراق تبعید شد، با آنکه خود مدرّسى نامدار در حوزه هزارساله نجف اشرف بود، حلقه درس خود را تعطیل و پاى درس امام نشست و بدین ترتیب توطئه مشترک ساواک ایران و استخبارات عراق براى به انزوا کشانیدن امام را نقش بر آب کرد. پیش از پیروزى انقلاب اسلامى به ایران آمد و نقشى مؤثر در تبیین آرمانهاى نهضت اسلامى و امام خمینى در آذربایجان و همدان و لرستان ایفا کرد و وقتى انقلاب اسلامى به ثمر نشست همچو سربازى جان برکف در خدمت امام انقلاب، هرجا که ضرورت اقتضا کرد با تمام وجود حضور یافت و سرانجام در ایفاى مسئولیت امامت جمعه تبریز در بیستم شهریور ماه سال ١٣٦٠ شمسى در سن ٦٨سالگی در همین سنگر پس از اقامه نماز در محراب نماز جمعه تبریز توسط منافقین به شهادت رسید. و پس از تشییعی با شکوه در تبریز و قم، در حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
شهید آیت الله مدنى به سبب ویژگیهاى منحصر بفرد اخلاقى و تواضع و فروتنى ویژه نه تنها خود از بیان مراتب علمى و سوابق مبارزاتى خود اجتناب مى کردند، بلکه به دیگران نیز اجازه پرداختن به آنها را نمى دادند، پس از شهادت ایشان در مناسبتهاى مختلف برخى از وجوه فضایل اخلاقى و سوابق مبارزاتى ایشان نقل و بعضاً تألیف شده است، از جمله راقم این سطور در کتابى که از سوى " بنیاد فرهنگى شهید مدنى" منتشر شده، با بضاعت اندک خود و به استناد مدارک شمه اى از فضایل آن شهید را تبیین کرده ام که البته همه آنچه در این عرصه انجام شده ناکافى است. این یادداشت را با بیان دو خاطره از آن شهید عالیمقام به پایان مى برم:
- یکى از علماء نامدار تبریز که به نمایندگى از یکى از مراجع بزرگ مقیم نجف مشتهر بود، به دیدارشان آمده بود. از جایگاه و مرتبت مراجع سخن به میان آمد، أن روحانى معروف گفت: تقدم امام خمینى به سبب ظلم ستیزى و سوابق مبارزاتى او را در جایگاهى قرار داده است که رهبرى و قیادت او را با جان و دل پذیرفته ایم ، اما در مراتب علمى اعلمیت فلان مرجع بر امام تقدم دارد، شهید مدنى با لحنى بسیار گیرا و تند به استدلال در موضوع مراتب علمى و پایه هاى اعلمیت امام در حوزه هاى فقهى پرداخت ، بنحوى که بعد از رفتن آن روحانى عالیمقام فرمود: درست است که ایشان مهمان من بودند و باید با لحنى ملایم تر سخن مى گفتم ، اما چه کنم که در موضوع امام خمینى " روحى فداه" ذره اى کوتاهى را جایز نمى دانم. در مورد این علاقه مندى و ذوب در امام نمونه هاى درخشان فراوانى در حیات شهید مدنى قابل ذکر است. علاقه متقابل امام خمینى به شهید آیت الله مدنى نیز علاوه بر موارد متعددى خاطرات که از بزرگان انقلاب نقل شده، در لابلاى احکام، نامه ها و بویژه در پیامى که بمناسبت شهادت آیت الله مدنى از سوى امام صادر شده است قابل مشاهده است. امام در این پیام مى فرمایند:
سید بزرگوار و عالم عادل عالى قدر و معلم اخلاق و معنویات، حجت الاسلام و المسلمین شهید عظیم الشان مرحوم حاج سید اسدالله مدنى رضوان الله علیه، همچون جد بزرگوارش در محراب عبادت به دست منافقى شقى به شهادت رسید. اگر با به شهادت رسیدن مولاى متقیان اسلام محو و مسلمانان نابود شدند، شهادت امثال فرزند عزیزش شهید مدنى هم آرزوى منافقان را بر آورده خواهد کرد. اگر خوارج سیاه بخت از شهادت ولى الله الاعظم طرفى بستند و به حکومت رسیدند، این گروهکهاى خائن نیز به آمال خبیث خود که سقوط حکومت اسلام و برقرارى حکومت آمریکایى است مى رسند. آنان لعنت خدا و رسول و ننگ ابدى را براى خود و اینان عذاب ابدى خدا و نفرت و لعنت قادر متعال و امت اسلام را براى خود و هم پیمانان و اربابان خونخوار خویش به بار آوردند. ملت بزرگ و روحانیت معظم چون صفى مرصوص ایستاده اند که هر پرچمى از دست تواناى سردارى بیفتد سردار دیگرى آن را برداشته و به میدان آید و با قدرت بیشتر در حفظ پرچم اسلامى به کوشش برخیزد .شهید مدنى با شهادت مظلومانه خود ضد انقلاب و منافقین ضد اسلام را بکلى منزوى کرد. این چهره نورانى اسلامى عمرى را در تهذیب نفس و خدمت به اسلام و تربیت مسلمانان و مجاهده در راه حق علیه باطل گذراند و از چهره هاى کم نظیرى بود که به حد و افر از علم و عمل و تقوى و تعهد و زهد و خودسازى برخوردار بود. به شهادت رساندن چنین شخصیتى به تمام معنى اسلامى همراه با تنى چند از فرزندان اسلام و یاران باوفاى انقلاب اسلامى در میعادگاه نماز جمعه و در حضور جماعت مسلمین جز عناد با اسلام و کمر بستن به محو آثار شریعت و تعطیل جمعه و جماعت مسلمین توجیهى ندارد. اگر تا امروز براى جنایتها و شرارتهاى خود بهانه هاى بى پایه اى مى تراشیدند، در شهادت این عالم متقى که جز درباره خدمت به اسلام و مسلمانان نمى اندیشید بهانه اى جز انتقام از اسلام و ملت شریف نمى توانند بتراشند. انتقام از اسلام که آن را اساس سقوط دستگاههاى جبار و شکست ابرقدرتها در ایران و پس از آن در منطقه مى بینند و از ملت قدرتمند که پشت بر آنان نموده و کاخهاى آمال و آرزوى آنان را در هم کوبیده و تمامى آنانرا از صحنه تا ابد بیرون رانده است مى گیرند. مردم رزمنده ایران و خصوص مردم غیرتمند آذربایجان که چنین روحانى متعهد و معلم عالى قدرى را از دست داده اند و حریف شکست خورده خود را مى شناسند، با عزمى جزم و اراده اى خلل ناپذیر انتقام خود را از آنان مى گیرند. اینجانب، شهادت این مجاهد عزیز عظیم و یاران باوفایش را به پیشگاه اجداد طاهرینش، خصوصا بقیة الله - ارواحناله الفدا - و به ملت مجاهد ایران و اهالى غیور و شجاع آذربایجان و به حوزه هاى علمیه و به خاندان محترم این شهیدان تبریک و تسلیت میگویم. خط سرخ شهادت، خط آل محمد (ص) و على (ع) است و این افتخار ازخاندان نبوت و ولایت به ذریه طیبه آن بزرگواران و به پیروان خط آنان به ارث رسیده است.
--------------------------------------------
برای مطالعه مستقیم این یادداشت از روی خبرگزاری برنا می توانید این لینک را باز کنید.
