«یالقیز غریب»
استاد شهریاردان
استاد سیدمحمدحسین «شهریارین» آنادیلینده شعرلری حجم جهتیندن فارسجا شعرلریندن آز اولسادا مضمونجا دولغون و اوره گه یاتاندی.
ائله اوناگوره ده وب سایتین آنادیلیمده حصه سینده بوندان بئله استادین آنادیلینده اثرلریندن بعضی لری نشر اولاجاق.
بو مبارک ایشی «یالقیز غریب» دوبیتی نین نشری ایله باشلیاراق گلن حصه ده استادین «عزیزه» عنوانلی شعری کی رحمتلیک حیات یولداشی «عزیزه» خانیما یازیپ دوام تاپاجاق. گوراخ صونرالار اللاه نه ایستر. هله لیک ساغ اولون.
عزیزیم! دویمادیم سندن،
نه تئز مندن دویوب گئتدین!
اجل گلجک، بو غربتده،
منی یالقیز قویوب گئتدین!
ترجمه:
غریب بی کس
یک مرثیۀ دو بیتی هشت هجایی (گرایلی) است که در ذیل غمنامۀ «عزیزه جان» به شماره 16 آمده است. تکرار آن نشانۀ اشتغال ذهنی و شبانه روزی استاد شهریار به درگذشت شادروان عزیزه خانم بوده است که یک بار دیگر می نویسد:
1. عزیزم از تو سیر نشدم چه زود از من سیر شدی و رفتی؟
2. تا اجل در رسید در این غربت، مرا بی کس و تنها گذاشتی و رفتی.